Encore

Adhuc, encore, jusqu’ici, jusqu’à l’heure présente, et non jusqu’alors : adhuc semper tacui (Cic.).

Tum, etiam tum, ad id tempus font retour au passé : haec ad id tempus Gaesar ignorabat (Ces.), César ignorait encore.

Etiam (nunc), encore, plus longtemps qu’on ne s’y attendait : quam diu etiam furor iste tuus nos eludet (Cic , Cat., 1,1) ? is mihi etiam queritur (Cic., Verr. 2, 1, 60, 15b), et il se plaint encore*  ?

* Encore aujourd’hui : hodie ou etiam hodie (et non : hodieque).
Encore une fois : iterum ; encore longtemps : diu ; encore d’autres : etiam alii, praeterea alii ; encore, avec un comparatif : etiam.
« Encore » est quelquefois omis : iisne qui mortui sunt an iis quibus moriendum est (Cic., Tusc., 1, 6, 9)? qui sont déjà morts, qui doivent encore mourir.

Laisser un commentaire

Votre adresse e-mail ne sera pas publiée. Les champs obligatoires sont indiqués avec *